Classic Poem

——O Progenies pulcherrima cæli!
Quo tibi succorum tractu, calamique labore,
Divinos ducam vultus, cælestiaque ora?
Unde legam qui, Diva, tuis certare colores
Purpurei possint, discrimina dædala fuci?
Ergo age, Musa, vago cursu per maxima mundi
I spatia; et quicquid formosi florida tellus,
Quicquid habent maria, et cæli spirabile lumen,
Delibes; quicquid nitidum natura recondit
Dives opum variarum, in amabile, Musa, fideli
Confer opus studio. Sen liberioribus alis
Vin', comite Autumno, per fortunata volare
Hesperidûm nemora, et dias Atlantidos oras,
Dum quacunque Pater fœcundo pollice lucum
Felicem contingit, opacis gratia ramis
Fit nova, et auricomo fulsêrunt vinma fœtu:
Quâcunque incessit per ditia rura, renident
Undique maturo subiti livore racemi;
Apricosque recens infecit purpura colles,
Quales occiduo nubes quæ sole coruscant.
Sive errare velis, rigua convalle, per umbras
Daphnes dilectas, Peneus gurgite loin
Quà fluit, ostentatque reflexam e flumine Tempe
Purpuream vitreo;—Tempe! quà, numina sylvis
Nota olim, Fauni Nymphæque, per aurea prisci
Sæcula Saturni, secreto in margine ripæ
Frondiferæ, socio ducebant Pane choreas
Multiplices. At saltantum vestigia propter,
Horasque, Zephyrosque almos, udo imbre, videres
Certatim ambrosios rores, et odoriferum thus,
Depluere, Elysioque rubent quicunque colores.