Ode Latine

Jam non canoras Pegasidas tuis
Assuesce votis, nil tibi Cynthius
Fontisve Dircaei recessus
Profuerint, vel inanis Evan.

Sed tu Labaeae basia candidae
Imbuta poscas nectare, quae rosas
Spirant amaracosque molles,
Et violas, Arabumque succos.

Non illa summis dispereunt labris,
Sed qua reclusis objicibus patet
Inerme pectus, suaveolentis
Oris aculeolo calescit.

Illo medullae protinus aestuant,
Et dissolutis spiritus omnibus
Nodis in ore suaviantis
Lenius emoritur Labaeae.

Hoc plenus aestro (dicere seu lubet
Sectis puellas unguibus acriter
Depraeliantes, aut inustam
Dente notam labiis querenteis;

Caeli've motus et redeuntia
Anni vicissim tempora: nec suo
Fulgore lucentem Dianam,
Syderibus've polos micanteis,

Dignum Labaeae basiolis melos
Quod voce mistis cum fidibus canat),
Dices coronatus quod aureis
Cecropias Latiasque pungat.
Translation: 
Language: 
Rate this poem: 

Reviews

No reviews yet.